معرفی متداول ترین پاتوژن ها

پاتوژن یک کلمه ریشه فرانسوی است که در فرهنگ معین به معنی هر عاملی که سبب ایجاد بیماری شود را پاتوژن می گویند.
در این مقاله قصد داریم شما را با متداول ترین از انواع پاتوژن های موجود آشنا کنیم.

متداول ترین پاتوژن ها

• اشرشیاکولی، انتروکوکسی ها و باسیل های گرم منفی(پسودومونا،پروتئوس) پاتوژن های متداول هستند. . تکرار کشت ادرار در ارزیابی درمان صحیح، ضروری می باشد؛ چرا که استفاده یک قطعه از کاتتر برای کشت میکروب های بیوفیلم و کروت می باشد و ممکن است با کشت پاتو‍ژن واقعی متفاوت نشان داده شود.
  • علائم در ادرار بیماران دیابتی و بیماران کاتتر و همچنین بیماراتی که آنتی بیوتیک استفاده کرده اند، شایع تر است. این موضوع مربوط به کولینیزاسیون قارچ تلقی می شود. باید در نظر داشت امکان کاندیمی در حدود ۱۰٪ موارد بیماران نقص ایمنی و تونرو پنی و بیماران ICU همواره گزارش می شود. در مورد درمان کاندیدوری بحث و اختلاف نظر وجود دارد. بعضی از افراد، شستشو مثانه با امفوتریسین B یا فلوکونازول خوراکی به مدت ۳ تا ۵ روز توصیه می کنند.
  • پنومونی ( عفونت تنفسی)
  • پنومونی بیمارستانی دومین عفونت بیمارستانی شایع بعد از عفونت ادراری در ایالات متحده آمریکا به شمار می آید. این نکته قابل توجه می باشد که ۸۶٪ این پنومونی ها ناشی از ونتیلاتور می باشند . همچنین خطر پنومونی در افرادی که در بخش های ویژه نیاز به ونتیلاتور و متعاقب آن اینتوبه می شوند بسیار بالا می رود.
  • پنومونی ناشی از ونتیلاتور (VAP) نیاز به اقامت در ICU را افزایش می دهد و هزینه های درمانی را نیز بسیار بالا می برد در نتیجه پیشگیری آن بیشتر اهمیت پیدا می کند. دو عامل اصلی که در ایجاد VAP نقش دارند. این دو عامل عبارتند از آسپیراسیون باکتری های گرم منفی، انتقال آن ها به قسمت های تحتانی راه هوایی و همچنین تجمع آنها در راههای هوایی فوقانی.
  • باید در نظر داشت که راه های دیگری نیز برای این انتقال وجود دارد. برای مثال استفاده از ونتیلاتور مکانیکی که لازمه آن هم به کار بردن لوله تراشه می باشد. این در حالی است که خود لوله تراشه عامل انتقال میکروارگانیسم ها به قسمت های پایین تر است.
  بر اساس تحقیق Feldman وهمکارانش پیرامون کلونیزاسیون باکتری ها بر روی لوله تراشه، نتیجه زیر به دست آمد. در این آزمایش مشخص شده که بعد از ۱۲ ساعت از گذاشتن لوله تراشه، کلونی ها شروع به تشکیل شده و تا ۹۶ ساعت به حداکثر تعداد خود می رسند. راه های دیگری نیز جهت انتقال عوامل بیماری زا وجود دارد که جلوگیری از هر کدام آن ها نتیجه خوبی را جهت پیشگیری از VAP به همراه دارد. برای مثال می توان اضافه کردن نرمال سالین، به داخل لوله تراشه هنگام استفاده ازساکشن اشاره نمود. این امر باعث جلوگیری از انتقال باکتری ها به راه های هوایی تحتانی و افزایش خطر پنومونی می گردد. همچنین مسیر مقعدی- تنفسی یک راه دیگر انتقال است که می تواند توسط آلوده گی دست پرسنل صورت گیرد.
  باید در نظر داشت که همواره کمبود پرسنل کارشناس می تواند تاثیر مستقیمی بر روی افزایش میزان پنومونی بیمارستانی داشته باشد. ذکر این نکته ضروری است که مراقبت های لازم جهت بیماران بستری در ICU تنها می بایست توسط کارشناسان پرستاری انجام شود. لذا مدیران بیمارستان باید در نظر داشته باشند افراد غیر متخصص را در امر مراقبت و پرستاری بیماران به کار نگیرند.

سایر عوامل تاثیرگذار با VAP

استفاده از آنتی بوتیک های وسیع الطیف-پذیرش در ICU- استفاده از لوله های غذایی یا – NGT اختلال راه هوایی- هیپوتنشن اسیدوز- لکوپنی و ….می باشد.
در سال ۱۹۹۷ مرکز کنترل بیماری ها (CDC) برای کم نمودن VAP پروتکل هایی ارائه نموده اند که شامل موارد زیر می باشد.
• کاهش آسپیراسیون: این امر به صورت ساکشن مرتب دهان برای جلوگیری از آسپیراسیون، صورت می پذیرد.
• تخلیه دوره ای مایعات داخل لوله ونتیلاتور، با رعایت فاصله از بیمار
• بالا بردن سر تخت بیمار به میزان ۴۵ درجه
• پایش حجم باقیمانده معده بیمار برای جلوگیری از نفخ
• اجتناب از لوله گذاری مجدد تراشه تا حد امکان.( تنها در صورت نیاز استفاده از داروهای آرام بخش در بیماران آژیته ای که ممکن است لوله تراشه خود را خارج کنند، اجازه لوله گذاری مجدد داده می شود.)
• همواره باید اطمینان از محل قرار گیری لوله تغذیه حاصل شود و همچنین و بررسی تحرک روده مورد پایش قرار گیرد.
• در مواجهه با بیمارانی که زخم استرسی در دستگاه گوارش خود دارند باید در نظر داشت که پروفیلاکسی از زخم استرسی دستگاه گوارش به وسیله دارو های غیر قلیایی کننده مثل سوکرالفیت، به عنوان یک معیار بالقوه ایجاد شونده در ICU یاد می شود.
• جلوگیری از کلونیزاسیون
• برای جلوگیری از کلونیزاسیون موارد زیر ضروری می باشد:
• شستن دست ها مطابق دستورالعمل پیش و پس از انجام پروسیجر ها
• رعایت بهداشت مداوم دهان با محلول شستشوی ضد عفونی کننده مثل کلر هگزیدین، به مدت روزی ۲ بار
• استفاده از آنتی بیوتیک با توجه به نتایج کشت

• کاهش حداکثری از اقدام به لوله گذاری بینی-تراشه ای و بینی- معده ای به دلیل خطر سینوزیت
  • به حداقل رساندن میزان شست و شو با نرمال سالین در هنگام ساکشن کردن.
  • تعویض دستکش و گان بعد از مراقبت هر بیمار و قبل از کار با بیمار دیگر
  • نتیجه گیری:
  • برای جلوگیری از VAP نباید تنها به یک فاکتور خطر اکتفا نمود و بهتر است تا از دستورالعمل های کلی متابعت نمود. ایندستورالعمل ها باید به کلیه پرسنل به خوبی آموزش داده شود. همچنین ضرورت اجرای دستورالعمل ها باید به درستی تاکید گردد. ارزیابی نیز جزو مراحل اساسی، قرار می گیرد. با رعایت این اصول از مورتالیتی و موربیدیتی در ICU به میزان بالایی کاهش می یابد و این موارد وابسته به سیاست های مدیران بیمارستانی و اجرای برنامه های آموزش پرسنل خواهد داشت.