درد دلی با بزرگترها
ما،شرکت دانش بنیان مخازن طبی آبادیس، یک شرکت جوان هستیم که این سالها به عنوان تولیدکننده‌ی پویا و نوآور با انگیزه کارمون شروع کردیم.
خیلی مواقع همین بزرگترهایی که در جمع ما هستند (چه عزیزان حاضر در انجمن چه عزیزان در اتحادیه) برای ما هم الهام بخش بودند هم موجب انگیزه و کمک برای رشد ما شدند، تا جایی که برای ادای دین برنامه ریزی‌هایی برای حضور فعال در همه تشکلهای وابسته به تجهیزات پزشکی را با رویکردهای نو با هدف ارتقای این صنعت در سر می‌پروراندیم که شامل یک برنامه پیشنهادی چند ده صفحه‌ای بود.
ولی این روزها که به اندازه کافی صنعت ما درگیر دولتی بازی و مشکلاتی که مسبب آنها بخش خصوصی نیست شده است،خودمان دشمن بدتری از تحریم و بی کفایتی مسئولان و رانت های دولتی هستیم. یک سری ناملایماتی از خودی‌ها نه تنها باعث از بین رفتن انگیزه می شود بلکه گویا بر مبنای منطق مشت نمونه خروار، نشان‌دهنده اوضاع جامعه ماست.
هیچ کس هم برکت “منافع جمعی” و “خیر جمعی” را نمی‌فهمد تا وقتی که “منفعت شخصی“و “خیر فردی“ الویت امور می‌شود. گروهی هستیم که نمی‌توانیم پشت هم برای منافع همدیگر مقاومت کنیم تا صنعتمان قدرتمند شود.
چند نفر چند نفر با هم گروه شدیم و با انتخاب نام های بزرگ و دهان پرکن برای تیم کشی های کوچکمان (از لحاظ تعداد) مدعی خدمت و اتحاد می‌شویم. انجمن فِلان، اتحادیه بَهمان، تولید کننده‌ی صادر کننده، بازرگانِ وارد کننده‌ی متخصص.
حال ما هم برایمان سوال شده که چرا اختلاف ریشه‌ای ولی نامجهول و نامعلوم تشکلهای صنف به ویژه انجمن و اتحادیه را هیچ بزرگتری در صنعت تجهیزات پزشکی تمایل به حل کردنش نداشت (که شاید منافع افراد و گروه ها هم در همین اختلافات و واگرایی ها باشد)؟ سوال داریم که آیا نمی‌توانیم یک تشکل یکپارچه و متحد که تعداد اعضایش میتواند بالای هزار شرکت برسد را با عنوان اتحادیه تجهیزات پزشکی که با چهار کارگروه صادرات،تولید کننده ،بازرگان و متخصصین در کنار هم داشته باشیم؟
به درست بودن تصمیمات خود شک کردیم، به انصراف دادنمان از نمایشگاه شک کردیم، ناخودآگاه وارد بازی‌های گروهی و جناحی که دردی نه از صنعت دوا میکند نه از مردمی که انتظار محصولات با کیفیت تجهیزات پزشکی را میکشند؛ شدیم.
ذهنمان سوالات ریشه‌ای می‌پرسد، به خودی و غیر خودی بدبین شدیم، به حاجی و کرواتی بدبین شدیم، انگار واقعا داریم جامعه بُهت زده ایران در وقایع مختلف اجتماعی را می‌بینیم. که از همه انتظار دارد و دستش را به سوی همه دراز میکند، همه مشکلات را به دیگری نشانه می‌گیرد، ولی ریشه همه چیز از “خودش” است.
پدرم به ما نصیحت کرده بود: کار خودتون رو بکنید و وارد هیچ گروه سیاسی و غیر سیاسی نشوید، همین که کار خودتون رو درست انجام بدید تکلیف خودتون رو ادا کردید. ولی ما جوانی کردیم و قلبمان برای بزرگ شدن با کنار هم بودن صنعت تپید.
حال فارغ از هر تخریب و تحقیری باید بگویم بزرگترهای دوست داشتنی صنعت تجهیزات پزشکی، ریش سفیدها و استخوان خرد کرده‌ها از چشم نسل جوان صنعت تجهیزات پزشکی ایران افتادید همانگونه که بزرگترهای سیاسی و جناحی ایران از چشم مردم در این سال ها افتادند، چون هیچ کس “مخلص” برای “خیر جمعی” کار نکرد.
ولی بدانید ما نه خسته شدیم، نه از پای می‌نشینیم، برای “تاثیرگذاری“ تلاشمان را بیشتر خواهیم کرد.
برادران حسنعلی ، مدیران مخازن طبی آبادیس، جوان‌ترین شرکت تولید کننده تجهیزات پزشکی ایران
